กมลมารที่เปลี่ยนแปร

 

                จอมมารที่รอคอยนางผู้เป็นรักมาตลอด 300 ปี

แต่เมื่อได้พบนาง นางกลับไม่เหมือนเดิม

    ...จากที่เคยร่าเริง                 กลับเป็นเฉยชา

 จากที่เคยอ่อนโยน                 กลับฆ่าคนได้โดยไม่ปราณี

 จากที่เคยอยู่เคียงข้างเขา         กลับยืนอยู่ข้างใครคนอื่น...

"แม้กาลเวลาจะแปรเปลี่ยน แม้เจ้าจะไม่เหมือนเดิม

แม้ว่าเจ้าจะไม่มีที่ให้ข้าอยู่เลยก็ตาม แต่ข้าจะขออยู่กับเจ้าตลอดไป"

 

                นางผู้เป็นดั่งดวงใจแห่งจอมมารไม่เคยสนใจสิ่งใดนอกจากคนๆนั้น

หากแต่ทำไม เมื่อได้พบกับเขา นางกลับปรารถนาในสิ่งที่นางเคยละทิ้งไป

   ...ปรารถนาที่จะยิ้ม              ทั้งที่ควรเย็นชา

 ปรารถนาที่จะเมตตา             ทั้งที่ควรทำลาย

 ปรารถนาที่จะอยู่กับเขา       ทั้งที่ควรอยู่ข้างคนๆนั้น...

"แม้ว่าท่านจะรักข้าเพียงใด แม้ว่าใจข้าปรารถนาที่จะอยู่กับท่านก็ตาม

แต่ข้าไม่อาจทิ้งคนๆนั้นไปได้ เพราะเขาเองก็เป็นคนสำคัญของข้าเช่นกัน"
 

                ชายผู้ได้อยู่เคียงข้างจอมใจแห่งมารแม้ยินดีที่ได้อยู่ใกล้

แต่หากนางมีความสุขที่จะอยู่กับเขา เราก็จะยอมปล่อยมือจากนาง

    ...ยอมที่จะเจ็บ                     เพื่อสุขของนาง

 ยอมที่จะทุกข์                          เพื่อรอยยิ้มนาง

 ยอมที่จะปล่อยนางไป            เพื่อ"ปลดปล่อย"นางให้เป็นอิสระ...

"ทำไมท่านถึงไม่ไป ทำไมท่านถึงไม่ทำตามสิ่งที่ใจท่านต้องการ

ข้าอยากให้ท่านเอาแต่ใจตัวเองบ้าง อย่าเสียสละเพื่อข้าอีกเลย"